Modellen over het klimaat

Wat is een klimaatmodel?

Een klimaatmodel is een soort machine met heel veel knopjes. Er is een knopje voor de zonwarmte, voor planten, CO2, wind enz. Met het draaien aan de knopjes wordt een model ingesteld, zodat het zoveel mogelijk op de werkelijkheid lijkt. Achter elk knopje zit een rekensommetje. Een grote computer berekent alle sommetjes. De uitkomst is een verwachting voor de toekomst.

Het is trouwens niet zo dat geleerden met betere computers in de toekomst betere voorspellingen kunnen doen. Het probleem zit namelijk niet in de rekenkracht van de computer, maar in de ingewikkeldheid van het klimaat en de juistheid van het model.

Goede klimaatmodellen zouden het volgende moeten kunnen doen:

1. schommelingen in het verleden goed kunnen verklaren
2. de toekomst goed voorspellen

De klimaatmodellen zijn onbetrouwbaar

Het klimaat is heel ingewikkeld. De huidige klimaatmodellen zijn zeer ingewikkelde wiskundige modellen. In een klimaatmodel moet je heel veel berekeningen doen. Over de zeestromingen, wind, vulkanen, wolken, regen, ijs en sneeuw, kracht van de Zon en de activiteit van planten, dieren en de mens. En al die processen beïnvloeden elkaar ook nog. Deze processen werken heel snel tot heel traag: van uren tot miljoenen jaren. De processen beïnvloeden elkaar ook nog; ze kunnen elkaar tegenwerken of juist versterken. Veel factoren hebben een kringloop met een golfpatroon van herhaling. Sommige kringlopen zijn redelijk voorspelbaar en sommige niet.

Voor de berekeningen zijn er veel gegevens nodig. Hiervoor gebruikt men een groot aantal meetstations, weerballonnen, weersatellieten, enzovoorts. Maar voor de modellen is er nog veel meer informatie nodig. En die data is er niet. Veel gegevens worden daarom geschat of zelfs helemaal weggelaten.

Momenteel zijn de klimaatmodellen niet geschikt voor betrouwbare voorspellingen. De modellen komen niet goed overeen met de werkelijkheid. De belangrijkste problemen zijn:

• Modellen hebben grote moeite met de stofdeeltjes, scheikundige processen, en de groei en verrotting van planten.
• In veel modellen ontbreken de zeestromen en de flucutaties.
• In de modellen wordt geen rekening gehouden met toekomstige vulkaanuitbarstingen.
• Geen enkel model kan goed de temperatuur voorspellen in de hogere delen van de atmosfeer.
• In de modellen wordt geen rekening gehouden met veranderingen van de zonnestraling.
• De klimaatmodellen hebben grote moeite met de opstijgende lucht op warme dagen. Daarom wordt de invloed van opstijgende lucht in modellen 'geparameteriseerd', een moeilijk woord voor schatten.
• De klimaatmodellen kunnen niet goed de vorming en locatie van wolken voorspellen. Ook hiervoor maakt men schattingen.

Door deze problemen zijn de voorspellingen zeer onbetrouwbaar. Wetenschapper Patrick Frank heeft in een recent onderzoek^[1] aangetoond, dat de huidige klimaatmodellen hierdoor onbruikbaar zijn. Zo is de foutmarge in de berekening van de bewolking 100 tot 200 keer groter dan het effect waar het model uitspraak over doet. Ietsje meer of minder bewolking kan een heel andere uitkomst opleveren van de klimaatvoorspelling. Het is alsof je van een hardloper de gelopen tijd wilt meten tot op 1 duizendste van een seconde met een stopwatch die maar nauwkeurig is tot op 1 tiende van een seconde. Volgens Frank zijn de huidige klimaatmodellen onbruikbaar om voorspellingen mee te doen.